اصالتاً یک عنوان فرانسوی و در اصل به معنای اسب سوار و برگرفته از نام اسب  می‌باشد، معادل شوالیه انگلیس   و به معنای «شهسوار»، یکی از درجات تشریفاتی در قرون وسطی در اروپا بوده‌است. این لقب اکنون بجز بریتانیا در اکثر جوامع اروپایی منسوخ محسوب می‌شود و هیچ معنای رسمی یا اداری ندارد. امروزه این درجه توسط فرمانروای بریتانیا به عنوان نشان افتخار ملی به کسانی اهدا می‌شود که دستاوردها و افتخارات فوق‌العاده برای بریتانیا و جهان کسب کرده باشند.در آن دوران برخی شوالیه‌ها فرماندهی سواره‌ نظام ارتش را برعهده داشتند و افرادی اسماً شجاع بودند که برای کشورشان افتخار کسب می‌کردند. شوالیه‌ها الزاماً نظامی نبودند.

درصد بالایی از شوالیه‌ها ازبین رجال، اشراف، ثروتمندان و مردان مذهبی انتصاب می‌شدند. از سوی دیگر کلیسای کاتولیک (واتیکان) به برخی زائرین سرشناس اروپایی که سفر مشقت بار اروپا به اورشلیم را جهت زیارت کلیسای مقبره مقدس در اورشلیم به جان می‌خریدند، این لقب را اهداء می‌کرد. بر خلاف باور عمومی، شوالیه لقب اشرافی نیست. یک شوالیه وقتی اشرافی محسوب می‌شود که از بین اشرافیون برخاسته باشد.در قرن بیستم دربار بریتانیا با اهدا کردن لقب شوالیه به کسانی که دستاوردها و افتخارات فوق‌العاده برای بریتانیا و جهان کسب می‌کردند اقدام نمود که تا امروز ادامه دارد. دریافت کنندگان این لقب را از خوانندگان مشهور انگلیسی تا کوهنوردان حرفه‌ای، دانشمندان، نویسندگان و بازیگران سینما تا شخصیت‌های سیاسی متفاوتند. لقب شوالیه دارای درجات مختلفی است و معمولاً در مراسم سال نو در کاخ باکینگهام در لندن به دریافت کنندگان اهدا می‌شود.